XX  lat  istnienia  Warsztatu Terapii Zajęciowej Polskiego Związku Niewidomych w Słupsku

1997  –  2017

XX  lat  istnienia

 Warsztatu Terapii Zajęciowej Polskiego Związku Niewidomych w Słupsku

 

Mija  już 20 lat odkąd Warsztat Terapii Zajęciowej Polskiego Związku Niewidomych w Słupsku otworzył drzwi przed podopiecznymi.

Od października 1997 roku placówka wspiera niepełnosprawnych mieszkańców Słupska i okolic zapewniając im warunki rehabilitacji zawodowej i społecznej.

Z tej to też okazji oddajemy w państwa ręce artykuł przybliżający specyfikę funkcjonowania Warsztatu Terapii Zajęciowej (WTZ) oraz rolę jaką pełni on w codziennym życiu osób z różnorodnymi niepełnosprawnościami oraz ich bliskich.

 

Kilka słów na temat historii.

 

Przemiany ustrojowe z przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych przyniosły zmiany w sferze usług społecznych.

Stopniowo powstawały kolejne organizacje reprezentujące interesy jednostek wymagających życiowego wsparcia. Batalię o swoje prawa rozpoczęli seniorzy, bezdomni, bezrobotni i niepełnosprawni. Intensywny rozkwit tak zwanego państwa obywatelskiego zapewniały kolejno ustanawiane akty prawne, regulujące sytuację trzeciego sektora.

We wrześniu 1992 roku wydano pierwsze Rozporządzenie „w sprawie tworzenia, działania i  finansowania warsztatów terapii zajęciowej”. Na terenie całego kraju zaczęły powstawać liczne placówki tego typu, gromadzące jednostki z różnym stopniem i rodzajem niepełnosprawności.

Nadarzającą się okazję wykorzystał również Polski Związek Niewidomych (PZN)

W połowie 1995 roku, członkowie słupskiego Okręgu PZN zawiązali grupę inicjatywną, która postawiła sobie za cel utworzenie pierwszego na terenie ówczesnego województwa słupskiego warsztatu terapii zajęciowej.

Pomysłodawcami projektu byli: nieżyjący już dzisiaj Jerzy Puchalski – ówczesny Prezes Okręgu PZN w Słupsku, Werner Mettel  – ówczesny wiceprezes Okręgu PZN, Tadeusz Piotrowski – kierownik biura słupskiego Okręgu oraz Kazimierz Sobczak – Prezes Spółdzielni Niewidomych w Słupsku.

Tworzona placówka miała służyć nie tylko osobom niewidomym i słabo widzącym, lecz również ludziom obarczonym innymi schorzeniami i deficytami.

Polski Związek Niewidomych od początku kierował się bowiem zasadą otwartości, zgodnie, z którą należy służyć ogółowi niepełnosprawnych, bez względu na rodzaj dysfunkcji, przynależność polityczną, wyznaniową czy klasową.

Proces tworzenia placówki trwał blisko 2 lata, a droga jaką musieli przebyć inicjatorzy  najoględniej ujmując nie była łatwa.

Jedynie ich upór i determinacja sprawiły, że otwarcie WTZ stało się rzeczywistością.

W połowie 1997 roku została podpisana umowa pomiędzy Wojewódzkim Urzędem Pracy, Wojewódzkim Ośrodkiem Zatrudnienia i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych – zwanym WOZIRONEM, a Zarządem słupskiego Okręgu PZN o utworzenie warsztatu terapii zajęciowej.

W budynku Spółdzielni Niewidomych przy ulicy Skłodowskiej 3 rozpoczęły się prace modernizacyjne i adaptacyjne. Dla potrzeb nowotworzonej placówki Spółdzielnia udostępniła na zasadach wynajmu dwa piętra lokalu o łącznej powierzchni 617 m². Obiekt został wyposażony w windę z syntezatorem mowy, poręcze, oznakowania pionowe i poziome. Wszelkie prace związane z utworzeniem i dostosowaniem placówki, meble oraz niezbędny do prowadzenia rehabilitacji sprzęt zostały sfinansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON). Ze środków PFRON został zakupiony także dziewięciomiejscowy bus do przewozu osób uczęszczających do WTZ.

Warsztat Terapii Zajęciowej Polskiego Związku Niewidomych rozpoczął oficjalną działalność z dniem 20 października 1997 roku. Początkowo załogę stanowiła 13-osobowa kadra, składająca się z terapeutów zajęciowych, księgowej, pielęgniarki i kierowcy. Pierwszym kierownikiem został Pan Artur Juchniewicz, który jednak nie pozostał długo na kierowniczym stanowisku. W marcu 1998 roku zastąpił go Pan Wiesław Szeląg  pełniący funkcję dyrektora do końca września bieżącego roku (do przejścia na emeryturę).

Z dniem 01 października 2017 roku Zarząd Główny Polskiego Związku Niewidomych w Warszawie na stanowisko Dyrektora WTZ powołał Pana Tadeusza Piotrowskiego

Pierwotnie placówka przeznaczona była dla 30 uczestników. Szybko się jednak okazało, że potrzeba istnienia tego typu instytucji jest tak duża, że już w maju następnego roku poszerzono ją o kolejne pięć miejsc, a od listopada 2003 roku w terapii zajęciowej          w słupskim warsztacie bierze udział aż pięćdziesięcioro podopiecznych.

 

Kto do nas uczęszcza?

 

Obecnie na zajęcia w warsztacie przy ulicy Skłodowskiej 3 w Słupsku uczęszcza pięćdziesięcioro uczestników – 24 kobiety i 26 mężczyzn, w wieku od 25 do 58 lat, przy czym 80% z nich to osoby pomiędzy 30 a 40 rokiem życia. Są to mieszkańcy miasta Słupska   i powiatu słupskiego pochodzący z takich miejscowości jak: Ustka, Siemianice, Dębnica Kaszubska, Krzywań, Głobino, Kępice, Krępa oraz z Suchorza (powiat bytowski) i Wrześnica (powiat  sławieński).

Uczestnicy przyjmowani są do placówki na podstawie orzeczenia o znacznym bądź umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, z jednoczesnym wskazaniem do formy rehabilitacji jaką jest terapia zajęciowa.

Zważywszy na fakt, że słupski WTZ utworzony został w ramach struktury organizacyjnej Polskiego Związku Niewidomych, pierwszeństwo udziału w zajęciach mają jednostki z orzeczoną dysfunkcją narządu wzroku. Nie oznacza to jednak, że placówka pozostaje zamknięta dla osób z innym niż wzrokowa rodzajem niepełnosprawności. Zgodnie z panującą w Polsce tendencją, ze wsparcia WTZ korzystają przede wszystkim osoby             z niepełnosprawnością intelektualną, a jak wiadomo rzadko kiedy występuje ona bez dodatkowych ograniczeń. Upośledzeniu umysłowemu towarzyszy na ogół szereg deficytów     i nieprawidłowości rozwojowych. Stąd też wśród podopiecznych WTZ PZN można znaleźć również osoby niedosłyszące, autystyczne, poruszające się na wózkach, z zaburzeniami mowy oraz ze schorzeniami kardiologicznymi, z epilepsją i zaburzeniami psychicznymi.

Wielość nakładających się na siebie dysfunkcji oraz ograniczenia, jakie niesie ze sobą złożona niepełnosprawność sprawiają, że każdy z podopiecznych traktowany jest w odmienny i wyjątkowy sposób. Oznacza to, konieczność indywidualnego planowania i prowadzenia rehabilitacji, dobierania form, metod i środków terapii stosownie do możliwości każdego uczestnika.

 

Jak działamy?

 

Placówka otwarta jest od poniedziałku do piątku, w godzinach od 7 do 15.

Uczestnicy z dysfunkcją wzroku, narządu ruchu, i problemami w orientacji przestrzennej dowożeni są na zajęcia warsztatowym busem. Mieszkańców okolicznych miejscowości dowożą gminy. Reszta dociera do WTZ z rodzicami lub samodzielnie.

Podopieczni pracują w kilkuosobowych grupach terapeutycznych zwanych pracowniami. Dobór do grupy odbywa się na podstawie indywidualnych predyspozycji uczestnika, jego możliwości psychofizycznych i zainteresowań.

W Warsztacie Terapii Zajęciowej  Polskiego Związku Niewidomych istnieje 9 takich grup:

–   włókienniczo-dziewiarska,

–   techniczna,

–   poligraficzna,

–  ceramiczna,

–  plastyczna,

–  rękodzielnicza,

–  papieroplastyki,

–  muzyczno-teatralna i

–  gospodarstwa domowego.

Uczestnicy z pracowni o profilu włókienniczo-dziewiarskim uczą się szyć torby, maskotki, wykonywać ozdoby i biżuterie z materiałów o różnej fakturze, wyszywać obrazy haftem krzyżykowym oraz tworzyć cuda z włóczki, filcu i skóry.

Materiałem, na którym pracują podopieczni w pracowni technicznej jest przede wszystkim drewno. Nawet z najbardziej topornego klocka potrafią wyczarować przedmioty dekoracyjne  i użytkowe, bez których trudno jest się obyć w domu. Spod ich rąk wychodzą wieszaki, skrzynki na klucze, serwetniki, misternie zdobione szkatułki, kuferki, drewniane puzzle          i przybory kuchenne.

Podczas zajęć w pracowni poligraficznej wykorzystywane są głównie komputery         i sprzęt biurowy. To tutaj odbywa się drukowanie, kserowanie i korekta materiałów pisanych, dokonywana jest selekcja i obróbka treści wrzucanych na stronę internetową. Tutaj montowane i nagrywane są materiały audiowizualne upamiętniające wydarzenia z życia WTZ. W tym miejscu powstaje także wydawana co kwartał gazetka warsztatowa donosząca   o tym, co się dzieje w placówce.

Domeną pracowni ceramicznej jest z kolei glina i wszystko to, co da się w jakiś sposób ulepić, uformować w zaplanowany przez twórcę kształt. Ceramiczne świeczniki, obrazy przestrzenne, kwiaty, skarbonki, choinki czy anioły, to tylko niektóre z elementów jakie powstają w tej pracowni.

Przedmioty tworzone w pracowni plastycznej i rękodzieła cechuje niezwykłe bogactwo form. Znajdziemy tu: obrazy wykonane z różnorodnych materiałów, takich jak: krepina, skóra, filc, ziarna zbóż, obrazy malowane pastelami, akwarelami, węglem, na szkle, drewnie, płótnie, wycinane i malowane witraże, przedmioty zdobione techniką batiku, malowane butelki i słoiki mogące pełnić rolę wazonów, wielkanocne i bożonarodzeniowe stroiki, bombki i choinki z sizalu i rafii oraz materiałów naturalnych, takich jak: szyszki, orzechy, mech, kora drzew, ususzone skórki owoców, ziarna, i wonne przyprawy.

Pracownia papieroplastyki, jak sama nazwa wskazuje, słynie za to z dzieł wykonanych z papieru i różnych mas papierowych i papieropodobnych. Najczęściej stosowane w jej ramach techniki to: technika origami, decupage’u, oklejania papierem ryżowym, wytwarzania papieru czerpanego. To w tej pracowni powstają dekoracyjne wazoniki, świeczki, pudełka       i kuferki, przyozdobione w fantazyjne wzory tace i przyborniki.

Do zadań pracowni gospodarstwa domowego należy przygotowywanie codziennych śniadań, na które serwuje się zarówno ciepłe, jak i zimne dania. I tak na przykład zgodnie      z panującym od lat zwyczajem, w środy zawsze podawana jest zupa. Pracownia gospodarstwa potocznie zwana „kuchnią” rozpieszcza podopiecznych przygotowując od czasu do czasu również słodkie desery – kiśle, galaretki z bitą śmietaną i ciasta domowego wypieku. Do jej zadań należy także kulinarna obsługa imprez okolicznościowych, takich jak śniadanie wielkanocne czy wigilia.

Ostatnia z działających w ramach WTZ pracowni – muzyczno-teatralna zajmuje się krzewieniem kultury i dbaniem o rozwój duchowy uczestników. Podczas zajęć podopieczni uczą się śpiewać, tańczyć, grać na instrumentach, odgrywać emocje za pomocą mowy ciała. Zdobywają wiedzę na temat przedstawicieli świata muzyki, kina, teatru, zarówno klasyków, jak i twórców popkultury. W pracowni muzyczno-teatralnej wykorzystuje się metody bazujące na przekazie wielozmysłowym. Są to m.in: muzykoterapia, choreoterapia, aromaterapia, biblioterapia, relaksacja, wizualizacja, drama i elementy pedagogiki zabawy. Do zadań pracowni należy także przygotowywanie występów artystycznych, uświetniających imprezy okolicznościowe i wydarzenia odbywające się w placówce i poza nią. Jak dotąd największą popularnością cieszyła się sztuka pt.: „Królewna Śnieżka nieco inaczej” wyreżyserowana w 2011 roku. Wystawiano ją ponad 50 razy, m. in. w słupskich przedszkolach, szkołach i bibliotekach, w słupskiej herbaciarni, na Dniu Białej Laski             w Bytowie, w ośrodku rehabilitacyjnym PZN Klimczok w Ustroniu Morskim oraz na deskach Teatru Wybrzeże  w Gdańsku podczas jubileuszu 60-lecia istnienia Związku Niewidomych    w 2011 roku.

Oprócz zajęć w pracowniach uczestnicy biorą również udział w tak zwanych zajęciach dodatkowych, odbywających się poza grupami terapeutycznymi.

W zależności od potrzeb są to zajęcia z tyflopedagogiem, psychologiem, instruktorem brajla, orientacji przestrzennej i rehabilitantem ruchu.

Z zajęć z tyflopedagogiem, instruktorem brajla i orientacji przestrzennej korzystają nie tylko osoby niewidome, ale także te, którym w wyniku postępującej choroby grozi utrata wzroku. Uczą się czytać i pisać systemem brajla, poruszać z białą laską, obsługiwać komputer i telefon komórkowy oraz wykonywać szereg codziennych czynności bez użycia wzroku.

Zajęcia ruchowe obejmują zarówno ćwiczenia indywidualne, jak i gry i zabawy zespołowe. W ich ramach uczestnicy nie tylko ćwiczą na sali gimnastycznej, ale także chodzą na długie spacery, korzystają z dostępnych na powietrzu siłowni oraz trenują przygotowując się do lokalnych i ogólnopolskich imprez sportowych. Wszystko po to, by utrzymać formę      i zaspokoić, tak często zaniedbywaną w przypadku niepełnosprawnych potrzebę ruchu.

Raz w tygodniu uczestnicy WTZ biorą udział w tak zwanych zajęciach świetlicowych.

To jak one wyglądają zależy od pomysłowości terapeutów lub od potrzeb samych uczestników. Seanse filmowe, gry planszowe, karaoke, kalambury, dyskoteki, teleturnieje, pokazy mody, pogadanki o higienie, bezpieczeństwie czy zasadach savour vivre to tylko, niektóre z pomysłów na świetlicę.

 

Jaką rehabilitację prowadzimy ?

 

Bez względu na profil pracowni terapeuci zobowiązani są realizować zadania              z zakresu rehabilitacji podstawowej, społecznej i zawodowej, wyraźnie określone                  w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z kwietnia 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej.

Rehabilitacja podstawowa obejmuje tak zwane usprawnianie ogólne, polegające głównie na rozwijaniu elementarnych umiejętności wykorzystywanych w codziennym życiu. Podopieczni uczeni są czynności samoobsługowych i praktycznych, takich jak: dbanie           o higienę osobistą, ubieranie się, przygotowywanie posiłków, prasowanie, sprzątanie, szycie, operowanie narzędziami domowymi i wykonywanie prostych napraw. Biorą również udział  w treningu ekonomicznym, dzięki czemu wyrabiana jest u nich zdolność planowania wydatków i gospodarowania gotówką.

Nauka posługiwania się pieniędzmi odbywa się w praktyce. Uczestnicy otrzymują drobne kwoty pieniędzy, którymi uczą się dysponować. W tym celu chodzą wraz                    z terapeutami na zakupy i do różnych punktów usługowych, gdzie sami wybierają i płacą za towary.

W ramach rehabilitacji podstawowej podopieczni uczestniczą także w treningu podtrzymywania umiejętności szkolnych. Polega on na ćwiczeniu nabytych wcześniej zdolności czytania, pisania i liczenia. Chodzi o to, by nie zatracili oni umiejętności wyuczonych na etapie edukacji.

Rehabilitacja społeczna, to z kolei rozwijanie umiejętności, opanowanie których pozwoli osobom niepełnosprawnym na lepsze przystosowanie społeczne. Podopieczni WTZ uczą się zasad komunikowania się, współdziałania w zespole, rozwiązywania konfliktów         i radzenia sobie z agresją oraz przemocą, również tą seksualną. Aby należycie przyswoić normy i zachowania regulujące stosunki społeczne uczestniczą w zajęciach organizowanych poza placówką. W tym celu chodzą na spacery, zakupy, koncerty, wystawy, do kina, teatru, restauracji, kawiarni i innych miejsc użyteczności publicznej. Angażowani są w życie kulturalne miasta i powiatu. Biorą udział w lokalnych festynach, paradach, wydarzeniach organizowanych przez miasto i powiat, dzięki czemu integrują się z pełnosprawnymi mieszkańcami.

Chętnie uczestniczą w konkursach i przeglądach artystycznych dedykowanych osobom z niepełnosprawnościami. Do największych sukcesów naszych podopiecznych w tym obszarze zaliczyć można: zdobycie  kilkakrotnie pierwszego miejsca w konkursie plastycznym organizowanym przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) w latach 2011 -2015. Laureatami byli między innymi Koliński Bartłomiej (trzykrotnie) i Jezierski Artur. W styczniu 2016 roku w Łazienkach Królewskich  w Warszawie odbyła się Wielka Gala i wręczenie nagród za udział w  konkursie „Świat Nikiforów”. Organizatorem tego przedsięwzięcia była amerykańska Fundacja United Way Polska. Nasz podopieczny, Koliński Bartłomiej otrzymał nagrodę za „wybitne osiągnięcia artystyczne”. Nagrodzony został namalowany przez niego obraz „Kępice, Moje Miasto”. Terapeutami, którzy opiekują się laureatami są Anetta Sobczak oraz Anna Jednaszewska.

W roku bieżącym PFRON ogłosił Ogólnopolski Konkurs Plastyczny pn. „Moja Ojczyzna”. W kategorii rzeźby za pracę „Moje miasto – Moja Ojczyzna” 1 miejsce  przyznano Jackowi Lipce, oraz w kategorii tkanina i aplikacja 1 miejsce przyznano Danucie Kotas i Grzegorzowi Wojciechowskiemu za pracę „U nas jest pięknie”. Prace wykonane zostały pod nadzorem terapeutów Anetty Sobczak i Anny Jednaszewskiej.

W roku jubileuszowym jest to duży sukces. Gratulujemy.

Podopieczni WTZ biorą również udział w takich rozrywkach jak: dyskoteki, grille, zawody sportowe, wędkarskie, turnieje szachowe i warcabów stupolowych.

Co roku organizowane są pięciodniowe wycieczki, podczas których uczestnicy odkrywają dalsze i bliższe zakątki Polski. Jak dotąd byliśmy już między innymi: w górach –  w Białym Dunajcu i Zakopanem, nad morzem – w Dźwirzynie, Dąbkach, Ustroniu Morskim   i Jastrzębiej Gótrze, na Kaszubach – w Sycowej Hucie, nad jeziorem – w Jastrowiu oraz         w polskiej Wenecji – w okolicach Żnina.

Działalność WTZ PZN daleko wykracza poza placówkę.

Prace wykonywane przez uczestników od 20 lat wystawiane są na lokalnych oraz krajowych wystawach, kiermaszach, i festynach.

W pierwszych latach funkcjonowania WTZ brał udział w międzynarodowym jarmarku wiosennym, organizowanym na Targu Węglowym w Gdańsku podczas świąt majowych. Już tam dostrzeżono potencjał i talent naszych podopiecznych. Później przyszedł czas na liczne kiermasze okolicznościowe przygotowywane z okazji Świąt Wielkanocnych                            i Bożonarodzeniowych.

Świąteczne ozdoby i stroiki prezentowane były między innymi: w słupskim urzędzie miasta, w siedzibie starostwa, w słupskich bibliotekach, szkołach, w siedzibie ZUS oraz podczas kolejnych festiwali organizacji pozarządowych.

Bez wątpienia największym sukcesem WTZ była prezentacja prac, zorganizowana     w  dniach od 10 do 12 czerwca 2003 roku w Gmachu  Parlamentu Rzeczypospolitej                w Warszawie. Wciągu trzech dni trwania wystawy dorobek słupskiego warsztatu obejrzało ponad tysiąc odwiedzających, a niektóre  dzieła naszych uczestników zawitały w domach polskich posłów i senatorów.

Ponadto, prace podopiecznych WTZ kilkakrotnie prezentowane były w siedzibie Zarządu Głównego Polskiego Związku Niewidomych w Warszawie przy Konwiktorskiej.

Zadania realizowane przez WTZ w obszarze rehabilitacji zawodowej mają na celu głównie przygotowanie uczestników do pełnienia roli pracownika. Odbywa się to między innymi poprzez kształtowanie szeregu cech i umiejętności niezbędnych w pracy.

Rozwijane są takie cechy i umiejętności jak punktualność, systematyczność, odpowiedzialność za wykonywaną pracę, zdolność planowania i kontrolowania wykonywanych czynności. Uczestnicy uczą się przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, porządkować własne stanowisko i pracownię, dbać o precyzję i estetykę wykonywanych dzieł. Uczą się też obsługiwać narzędzia i dobierać techniki stosownie do specyfiki pracowni, w której przebywają.

Jak dotąd dziesięcioro podopiecznych WTZ znalazło pracę.

Zważywszy na fakt, że były to osoby z niepełnosprawnością złożoną, posiadające szereg nakładających się na siebie ograniczeń fizycznych, sensorycznych i intelektualnych liczbę tę można uznać za sukces.

 

 

Z kim współpracujemy?

 

Warsztat Terapii Zajęciowej Polskiego Związku Niewidomych w Słupsku cechuje duża otwartość i chęć współdziałania ze środowiskiem lokalnym.

Od lat placówka współpracuje ze słupskimi i okolicznymi podmiotami reprezentującymi administrację publiczną, sektor biznesu oraz organizacje non-profit.

Nasi najważniejsi partnerzy to:

Urząd Miasta w Słupsku – W siedzibie słupskich władz od lat organizowane są świąteczne kiermasze, podczas których Słupszczanie mogą podziwiać i nabyć bożonarodzeniowe i wielkanocne prace wykonane przez podopiecznych naszego WTZ.

Miejska Biblioteka Publiczna (MBP) w Słupsku – Współorganizator cyklicznej wystawy pod hasłem: „Ich Prace”, w ramach której w miesiącach od maja do września mieszkańcy Słupska i turyści odwiedzający filię biblioteki nr 8 przy ul. Braci Gierymskich mogli oglądać prace podopiecznych WTZ. Impreza ta od 2001 do 2014 r. gościła                    w kalendarzu wystaw proponowanych przez MBP i cieszyła się dużym zainteresowaniem zwiedzających. Współpraca z Miejską Biblioteką Publiczną to również wspólne czytanie książek z okazji corocznych obchodów Światowego Dnia Książki oraz obchodzonej od 2012 r. akcji czytania narodowego. W kwietniu i we wrześniu uczestnicy WTZ udają się do biblioteki, by wraz ze Słupszczanami czytać fragmenty wybranych dzieł, w tym również pismem brajla, co zawsze budzi dużą ciekawość mieszkańców. W ramach współpracy grupa podopiecznych WTZ wychodzi także raz w miesiącu do biblioteki na zajęcia edukacyjne przybliżające świat literatury.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Słupsku – Placówka współpracuje z WTZ od 2014 r. W ramach współpracy w jej siedzibie organizowane są kiermasze okolicznościowe,     a także wizyty naszych podopiecznych w ZUS w czasie, których uczą się załatwiać sprawy urzędowe.

Szkoła Podstawowa nr 6 w Słupsku – Na terenie szkoły również organizowane są wystawy prac naszych podopiecznych, a uczniowie z SP 6 odwiedzają warsztat i uczestniczą w zajęciach prowadzonych przez terapeutów i osoby niepełnosprawne.

Warsztat Terapii Zajęciowej „Diament” ze Słupska – Nasi podopieczni bawią się wspólnie na różnych imprezach okolicznościowych, takich jak: bale Andrzejkowe czy Walentynki.

Warsztat Terapii Zajęciowej w Bytowie – Podopieczni obu placówek od lat biorą udział we wspólnych projektach. Uczestnicy WTZ PZN zapraszani są m. in. na co roczny festyn z okazji obchodów Dnia Godności Osób Niepełnosprawnych w Bytowie oraz na rozgrywki warcabów stupolowych.

Warsztat Terapii Zajęciowej w Sycewicach powstały przy Caritas – Podopieczni obu WTZ biorą udział w pielgrzymkach organizowanych przez Caritas. Pierwsza duchowa wyprawa do Skrzatusza w czerwcu 2017 r. przyjęta została przez uczestników z dużym entuzjazmem, co pozwala przypuszczać, że zwyczaj wspólnego pielgrzymowania będzie kontynuowany w następnych latach.

Integracyjny Klub Sportowy „Zryw” – Od kilku lat grupa podopiecznych WTZ raz      w tygodniu uczęszcza na treningi warcabowe do siedziby klubu przy ul. Sienkiewicza            w Słupsku.

Koło Polskiego Związku Niewidomych w Słupsku – Uczestnicy WTZ często uświetniają swoimi występami artystycznymi wydarzenia organizowane przez słupskie Koło PZN, np. obchody dnia Białej Laski.

Wojewódzki Zespół Szkół Policealnych w Słupsku – Szkoła od lat związana jest           z naszą placówką. Uczniowie kierunku terapia zajęciowa uczęszczają na praktyki do WTZ, dzięki czemu mogą zdobyć bezcenne doświadczenie zawodowe. Pomagają także jako wolontariusze podczas większych imprez organizowanych przez warsztat. Ponadto, w ramach współpracy nasi podopieczni biorą udział w organizowanym przez szkołę corocznym festynie integracyjnym dla osób z różnymi niepełnosprawnościami.

Fundacja Wspierania Rozwoju Osób Niepełnosprawnych „Radius” – Podopieczni WTZ zapraszani są na różne wydarzenia organizowane przez Fundację. Biorą udział               w fundacyjnych wigiliach, grillach, wycieczkach, wyjściach do kina czy na kręgle, korzystają również z organizowanych przez Fundację zbiórek odzieży i żywności.

Firma „Inter Styl” podarowała naszej placówce dwie maszyny do szycia, które służą uczestnikom pracowni włókienniczo-dziewiarskiej.

Nasi podopieczni potrafią zmienić tak zwane tartaczne odpady w prawdziwe arcydzieła, które niejeden chciałby mieć w swoim domu.

Słupski Bank Żywności – Instytucja zgodnie ze swoim przeznaczeniem ofiarowuje Warsztatowi żywność, dzięki czemu wzbogaca menu naszych podopiecznych.

 

PIĘĆ  argumentów za tym dlaczego jesteśmy wyjątkowi.

 

1. 1. Po pierwsze dlatego, że jesteśmy najstarszym warsztatem, jaki funkcjonuje na terenie dawnego województwa słupskiego. Mamy za sobą lata doświadczeń w pracy z osobami z różnymi niepełnosprawnosciami, setki zrealizowanych pomysłów, tysiące rozwiązanych problemów i setki tysięcy godzin spędzonych ramię w ramię z podopiecznymi.
2. Po drugie dlatego, że nasz warsztat to prawdziwy tygiel jeśli chodzi o niepełnosprawności. Głusi, niewidomi, osoby z niepełnosprawnością ruchową, intelektualną, z autyzmem, problemami psychicznymi, neurologicznymi, kardiologicznymi – nie ma chyba dysfunkcji, która nie występowałaby u naszych podopiecznych. Taki przekrój wymaga od terapeutów ciągłej czujności i dużej elastyczności działania, ale też tworzy niepowtarzalny klimat placówki. Jedni pomagają drugim, uzupełniają się nawzajem. Nie skupiają się na swoich deficytach tylko dostrzegają potrzeby innych. Zupełnie normalny jest więc widok, gdy niewidomy przytrzymuje drzwi osobie o kulach, albo gdy niepełnosprawny intelektualnie, ale lepiej widzący uczestnik prowadzi na spacerze niewidomego kolegę. Taka „mieszanka” uczy wrażliwości, uświadamia, że każdemu z nas coś brakuje, ale i każdy ma coś, co może dać drugiemu człowiekowi.
3. 3. Po trzecie dlatego, że prace naszych uczestników to prawdziwe rękodzieła. Wykonane głównie z naturalnych, przyjaznych dla zdrowia materiałów wysokiej jakości. Każda z prac jest inna, niepowtarzalna. Zabierając ją do domu możemy być pewni, że żaden z gości nie oznajmi, że ma taką samą. Prace naszych podopiecznych cieszą nie tylko oczy, ale i serca, mają w sobie tak zwaną wartość dodaną. Niekiedy to, co zdrowemu zajmuje 3 godziny, osobie niepełnosprawnej zajmuje 3 dni. I to właśnie owo zaangażowanie, wysiłek   i czas włożony w wykonanie nawet prostego przedmiotu sprawiają, że prace naszych podopiecznych stają się bezcenne.
4. Po czwarte dlatego, że kadra zatrudniona w placówce jest nietuzinkowa. Pracownicy WTZ PZN są nie tylko specjalistami, ale i pasjonatami, którzy, gdy zaistnieje potrzeba, pomagają podopiecznym również poza godzinami pracy. Patrzymy na naszych podopiecznych jak na osoby z potencjałem, które nie tylko należy wspierać, ale od których trzeba także wymagać.

Za całokształt pracy na rzecz środowiska osób niepełnosprawnych Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej wręczył Złoty Krzyż Zasługi dla Pana Tadeusza Piotrowskiego       (w 2016r), a Srebrnym Krzyżem Zasługi uhonorował Pana Wiesława Szeląga (w 2013r.).

5. 5. Po piąte dlatego, że jesteśmy otwarci i staramy się wychodzić naprzeciw potrzebom środowiska lokalnego. Nasza placówka nie ogranicza się do rehabilitowania osób z niepełnosprawnościami, ale też podejmuje działania, które służą pełnosprawnym mieszkańcom Słupska i okolic. Uczą się u nas słuchacze uczelni wyższych i szkół policealnych, odwiedzają nas dzieci i młodzież ze słupskich szkół. Aktywnie uczestniczymy w życiu miasta, wychodzimy do ludzi i zaznaczamy swoją obecność tam, gdzie jest to tylko możliwe.

 

Opracowała:  Agnieszka Orzech

 

 

Słupsk, dnia 20 października  2017r.